Een kwart eeuw geleden heb ik een zomers fantasielandschap geschilderd. Deze week vond ik het tijd voor een wintervariant van datzelfde landschap. In 1999 hing het zomerlandschap op de eerste (en ook enige) tentoonstelling van mijn schilderijen, hier in ons dorp. De plaatselijke huis-aan-huis krant besteedde in een piepklein kolommetje aandacht aan de expositie. De…
“Winter. Je ziet weer de bomen door het bos, en dit licht is geen licht maar inzicht: er is niets nieuws zonder de zon. En toch is ook de nacht niet uitzichtloos, zo lang er sneeuw ligt is het nooit volledig duister, nee, er is klaarte van een soort geloof dat het nooit helemaal…
Geen volwassene kan de verbeeldingskracht van een kind evenaren. Als je klein bent, ben je thuis in de wereld van fantasie. Zeker als je in de buurt van een oeroude ruïne geboren bent, kan je geluk niet op. Elke steen, verweerd en getekend door de tijd, spreekt dan tot de verbeelding. En daarom verzonnen wij,…
Het is eigenlijk ongepast, het naschilderen van het werk van een ander. Maar drie dagen geleden ben ik er toch mee begonnen. Vandaag heb ik er de laatste hand aan gelegd. ‘Mijn’ schilderij is een tamelijk exacte kopie van een prachtig maar piepklein aquarelletje waarvan de kleuren mettertijd vervaagd zijn. Het tweehonderd jaar oude werkje…
Lang voordat er mensen op onze planeet rondliepen was er al sneeuw. Wit en onbetreden, rustig wachtend op de eerste menselijke voetstappen. Vanaf het moment dat wij ons op aarde vertoonden en elkaar rond kampvuren verhalen begonnen te vertellen, spreekt sneeuw tot de verbeelding. Sinds mensenheugenis dus. Sneeuw is eeuwig en altijd zichzelf. Het doet…
Als ik op het station van Houthem-St. Gerlach uit de trein stap, is het al donker. Moederziel alleen loop ik door de verlaten straten die schaars verlicht worden door straatlantaarns. Hier en daar liggen nog de droeve restanten van de sneeuwbuien die vanochtend over het land getrokken zijn. Ze hebben het wegverkeer zodanig ontregeld dat…
