Behalve de marktprijs die zijn schilderijen opbrengen, weten we verrassend weinig over het reilen en zeilen van Rene van den Mooter (1924). Met veel moeite vind ik uiteindelijk een recensie over zijn werk die de Vlaamse kunstcriticus, Karel De Dekker, ooit schreef. Daaruit maken we op dat Van dene Mooter met talrijke ere-medailles overladen werd en dat zelfs Hare Majesteit Koningin Fabiola een werk van de kunstenaar in haar bezit had.
De criticus schrijft dit:
“Van den Mooter schildert vooral in de vrije natuur, omdat hij daardoor emotioneel in contact komt met het onderwerp dat zijn aandacht vraagt en hem bezighoudt. Hij heeft daardoor een techniek ontwikkelt die zowel door de geboden haast, als door de noodzaak de waargenomen werkelijkheid te benaderen en te evenaren, werd ingegeven.”
Maar wie was René van den Mooter? Ik ben niet de enige die dat wil weten. Want uiteindelijk ontdek ik dit bericht van zijn dochter Ingrid van den Mooter op internet. Zijn dochter. Het is een oproep uit 2002:
“Ik zoek informatie of eventuele tips hoe ik iets te weten kan komen over de Belgische dwangarbeiders. Mijn vader, Rene van den Mooter (1924-1985) werd gestuurd naar Duinkerken om te bouwen aan de Atlantikwall.”
In mijn zoektocht stuit ik dus op een andere zoekende. Ik heb haar zojuist een mailtje gestuurd en hoop dat ze niet al te teleurgesteld is, als blijkt dat ik haar niets kan vertellen over de positie van de Duitse dwangarbeiders bij de Atlantikwall.