De boom op dit schilderij is een exemplaar die je in het wild nooit zult tegenkomen. Dat is maar goed ook, want hij staat voortdurend op omvallen. En wat de schilder precies boven de ingang van het huis op de eerste verdieping heeft willen afbeelden, zal wel voor eeuwig een raadsel blijven. Ook de weergave van het perspectief is dramatisch, kijk maar naar de sleesporen die in de verte steeds breder (in plaats van kleiner) worden. Over de wijze van afbeelden van de mensen op het doek wil ik niet te lang uitwijden. Het lijken wel dwergen, het ene figuurtje nog meer dan het andere. De huisjes om de molen heen hebben overigens de (onbedoelde) grootte van kippenhokken.
Op de achtergrond staat de torenspits zo uit het lood dat een spoedige instorting onvermijdelijk is.
Over perspectief gesproken, vanuit het perspectief van de schilderkunst is hier sprake van een regelrecht drama. En toch ontroert het tafereel mij op de een of andere manier. Want het plezier waarmee het door de amateurschilder is gemaakt, spat van het doek af. Is het van een kind of een bejaarde? Of iets er tussenin?
De kans dat je in het land der amateurs ook maar een beetje biografische informatie terugvindt, is nihil. Toch ben in mijn speurtocht naar de maker op ene Wil Huijgen gestuit. Ergens in de kelders van kasteel Doorwerth (waar het Nederlandse Jachtmuseum gehuisvest is) heeft men 7 jaar geleden een schilderij aangetroffen, waarop een reebok afgebeeld staat aan de bosrand, tussen een paar torenhoge bomen. Volgens het berichtje dat ik daarover las, was dit schilderwerk gemaakt door de schrijver (en jager) Wil Huijgen (1922-2009). Ik lees: “Conservator Camille Courbois was zeer verrast. In de bibliotheek bevindt zich een aantal boeken van Huijgen, maar hij wist niet dat deze ook schilderde.”
Zo’n berichtje geeft houvast, dat is duidelijk.
Speurwerk naar het reilen en zeilen van deze (amateur)schilder levert verder op dat hij in het dagelijkse leven arts was, maar vooral bekend werd als auteur van teksten in een serie boeken over kabouters, waarvoor de beroemde Rien Poortvliet de illustraties maakte. De boeken van dit tweetal zijn over de hele wereld in vele talen verkrijgbaar. De Engelse vertaling stond zelfs langer dan een jaar nummer 1 op de New York Times bestseller lijst. In het tweede deel uit deze kabouter-reeks, zo lees ik, maken zowel Huijgens als Poortvliet ook zelf deel uit van het verhaal. Beiden verschijnen zelfs in beeld via afbeeldingen van de hand van meester-illustrator Poortvliet.
Ik heb wel eens gehoord dat een Franse kok in combinatie met een Engelse butler een hemelse combine oplevert. En een Franse butler in combinatie met een Engelse kok een helse.
Poortvliet dus de illustraties, Huijgen de teksten.
Een reusachtig sterk duo.
Naschrift:
Het werk blijkt gebaseerd te zijn op een schilderij van de 19e eeuwse romantische schilder Charles Leickert.