Een winterlandschap gemaakt door ‘P. van Waasdijk‘. Die naam staat althans rechtsonder het schilderij vermeld. Helaas is over een kunstenaar met die naam niets terug te vinden. Hoogstwaarschijnlijk is het dus een pseudoniem van een vaardige kunstenaar.
Want kenners zien gelijk dat het schilderij feitelijk een zeer goede kopie is van een 19e eeuws topstuk van de romantische schilder Kruseman. Frederik Marinus Kruseman (1816-1882) behoorde, naast schilders als Schelfhout, Koekkoek, Leickert en Spohler tot de grote namen van de 19e eeuwse Hollandse winterlandschappen.
Dit schilderij is dus pure namaak. En als de 20ste eeuwse kopiist het gewaagd had er de naam van Kruseman onder te zetten, was sprake geweest van een regelrechte vervalsing.
Daar waagde de kopiist zich (terecht) niet aan. Want dan had hij/zij een misdrijf begaan, een strafbaar feit dus. Anderzijds durfde de kopiist het schilderij niet te signeren met zijn of haar echte naam. Want dan zou de schilder zich aantoonbaar schuldig hebben gemaakt aan ‘plagiaat’. Ook dat is een strafbaar feit. Artikel 326b van het Wetboek van Strafrecht verbiedt “het valselijk plaatsen van enige naam of teken op een werk om daardoor aannemelijk te maken, dat dat werk zou zijn van de hand van degene wiens naam of teken hij daarop of daarin aanbracht.”
Dus koos de (overigens goede) schilder, die zich achter de naam ‘P. van Waasdijk‘ verschuilt, voor een nep-naam.
Om op respectvolle wijze eer te bewijzen aan die grootmeester uit de 19e eeuw? Of om uit de gevangenis te blijven?