In de 19e eeuw waren Hollandse winterlandschappen, ook in het buitenland, razend populair. Nog lang daarna werd het beeld, dat men van Nederland had, niet alleen bepaald door ‘kaas, molens en klompen’, maar vooral ook door de ijsgezichten. Die werden over de hele wereld grif verkocht. En gekocht.
Toen ik voor het eerst Amerika bezocht, wist een Amerikaanse wetenschapper (die zo’n Hollands gezicht naast Delfts blauwe tegels aan de muur had hangen) me te vertellen dat het in Nederland de helft van het jaar hard vroor, waardoor alle Hollanders volleerde schaatsers waren.
Hoe dan ook, de Hollandse winterlandschappen zijn iconisch. Ook in het 19e eeuwse Duitse Rijk was men onder de indruk van dit typisch Nederlandse genre. Op de destijds beroemdste kunstacademie van het land, de Köninglich-Preussischen Kunstacademie in Düsseldorf, liepen veel docenten rond die hun bewondering voor de Hollandse schilderkunst niet onder stoelen of banken staken. En hun studenten inspireerden Hollandse musea te bezoeken, en net zo te schilderen als Ruysdael, Van Ostade, Koekkoek, Schelfhout en andere Nederlandse meesters.
Zo werd dit typisch Hollandse genre ingeburgerd in Duitsland. Dit schilderij van de Duitse kunstenaar Günther König (1927-2007) zet die traditie voort. Zijn hele schilderscarrière lang, specialiseerde hij zich in typisch ‘Hollandse’ ijsgezichten, met spectaculaire wolkenpartijen. Het liefst beeldde hij een winterlandschap in avondstemming uit, sneeuwwit met een rood waas.