De Vlaming Hilaire Vanbiervliet (1890-1981) is voor kunstkenners lastig te duiden. Schilderde hij impressionistisch of juist expressionistisch? Of werd hij beïnvloed door het symbolisme? Of wellicht het kubisme?
Vanbiervliet onttrekt zich aan die merkwaardige aandrang om schilders, en misschien wel mensen in het algemeen, in een hokje te plaatsen. Zijn kunstwerken passen niet zozeer in een moderne kunststroming, maar in een oeroude schildertraditie van de Lage Landen. Een traditie die met Pieter Bruegel (1525-1569) begon toen hij in 1565 zijn meesterwerk ‘Jagers in de Sneeuw’ schilderde. In dit geïdealiseerd wintertafereel zien we op de voorgrond jagers die zich moeizaam een weg banen door de sneeuw. Op de achtergrond vermaken mensen zich op het ijs.
Op het meesterwerk van Bruegel waren sneeuw en ijs nog bijeen. De Tachtigjarige Oorlog reet de Zuidelijke en de Noordelijke Nederlanden uiteen. In het waterrijke Noorden werden de ijs- en schaatstaferelen populair, in het Zuiden schilderde men vooral sneeuwlandschappen.
Noord en Zuid gingen dus ieder met een stukje van de erfenis van Bruegel aan de haal.
Hilaire Vanbiervliet, die jarenlang terugkeerde naar steeds weer dezelfde plek in de Vlaamse Ardennen, schilderde op een goede dag dit landschap. En liet de sneeuw voor zichzelf spreken.