“Voor het donker thuis komen!”, waarschuwden onze ouders ons. En wij maar hopen dat de zon nooit onder zou gaan. Zodat we eindeloos konden blijven sleeën en sneeuwballen gooien.
Het schilderij hing bij ons aan de wand. Maar inmiddels is deze ‘winterse avondstemming’ van H. Kroon verhuisd naar het verre Bourgondië, naar een Belgische dichter die daar in een afgelegen dorp is gaan wonen. Toen hij het schilderij ontving, stuurde hij mij dit poëtische bericht:
“Ik ben de gelukkige, nieuwe bewaarder van dit zeer mooie schilderij, gemaakt in de prachtige tinten van de winterzonsondergang en de warme kleuren van de huizen. Ik hou enorm van de schilders uit uw land. Ze weten het zachte licht van de winter, van sneeuw en ijs te vangen en verfraaien hun schilderwerk met kale contrastrijke bomen.”
Bij mij hield dit schilderij mijn oude jeugdherinneringen in leven. In Bourgondië gaat het een volgend leven leiden en, wie weet, een dichter inspireren tot het schrijven van nieuwe poëzie.