Met een eerste sneeuwbui, op de avond van 27 november 1978, startte dat jaar een winter die later de boeken in zou gaan als een van de strengste van de twintigste eeuw. Op 31 december bedroeg de maximum temperatuur -10 graden. De dag daarna was het nog rustig winterweer, maar op 2 januari woedde er een spectaculaire sneeuwstorm die het openbare leven platlegde. Grote delen van Nederland raakten compleet ingesneeuwd en het vroor ’s nachts meer dan 20 graden.
Sneeuw houdt mij niet binnen, integendeel. Na die enorme sneeuwval toog ik met mijn hondje erop uit. Vanuit het ouderlijk huis wandelde ik in de richting van de oeroude kasteelruïne die aan de voet van de Leenderberg, door verwaarlozing, langzaam maar zeker in het niets dreigde te verdwijnen. Ik had de oude camera van mijn vader meegenomen en maakte, vanaf het zandpad dat naar de ruïne in het dal leidde, een zwart-wit foto. Dit schilderij van het ijzingwekkend tafereel, waar mijn hondje zo vrolijk doorheen scharrelde, heb ik jaren later gemaakt. Het is op die oude foto gebaseerd.
In 2016 heb ik het schilderij als illustratie gebruikt voor mijn boek ‘SPQREN; Vertellingen uit de Mijnstreek’.