Kenners zien het in eén oogopslag: dit schilderij van de Duitse kunstenaar Günter König (1926-2007) vertoont onmiskenbaar de invloeden van de 19e eeuwse romantische Hollandse School. Van de schilder Koekkoek om precies te zijn. Deze Hollandse kunstenaar was in 1833 neergestreken in het Duitse Kleve, waar hij een eigen ‘Teekenacademie’ had opgericht. In het Nederrijnse landschap voelde hij zich kennelijk meer thuis dan in het vlakke Holland en dat is aan zijn schilderijen goed te zien: hij toont minder ijs, dan we gewend zijn van zijn Nederlandse kunstbroeders, en veel meer land (en dus sneeuw). Koekkoek schilderde daarnaast opvallend dikke bomen (waarvan sommige critici zeiden dat ze wel erg overdreven of zelfs ‘afgestoft’ uitzagen) en on-Hollandse, golvende landschappen. En ook schilderde Koekkoek kastelen (die in Duitsland frequent voorkomen, maar in het Hollandse landschap schaars zijn).
Het werk van Günter König volgt die lijn. Ook hij schildert winterlandschappen waarin we naast het donkere ijs, vooral ook veel besneeuwde oevers zien met machtige eiken en duistere bossen. Vaak smukt zijn werken op met een romantische avondstemming à la Caspar David Friedrich, de befaamde Duitse romanticus. Op die manier ontstaat een boeiende mengelmoes die bestaat uit Hollandse en continentale ingrediënten. Maar vooral de sterke oriëntatie op het ‘gouden uur’ kenmerkt zijn werk. Het liefst laat hij de zon ondergaan achter de bomen, zodat er een fijnmazig, haast abstract patroon van takkenweefsel ontstaat.