Kenners zien het in eén oogopslag: dit schilderij van de Duitse schilder Günter König (1926-2007) vertoont onmiskenbaar de invloeden van de 19e eeuwse romantische Hollandse School. Van de schilder Koekkoek om precies te zijn. Deze Hollandse kunstenaar was in 1833 neergestreken in het Duitse Kleve, waar hij een eigen ‘Teekenacademie’ had opgericht. In het Nederrijnse landschap voelde hij zich kennelijk meer thuis dan in het vlakke Holland en dat is aan zijn schilderijen goed te zien. Minder ijs, dan zijn Nederlandse kunstbroeders, en veel meer land (en dus sneeuw). Koekkoek schilderde opvallend dikke bomen (waarvan sommige critici zeiden dat ze wel erg overdreven en ‘afgestoft’ uitzagen) en on-Hollandse golvende landschappen. En ook kastelen (die in Duitsland frequent voorkomen, maar in Holland schaars zijn).
Het werk van Günter König volgt die lijn. Hij schildert vakwerkhuizen, bossen, machtige eiken, en smukt zijn werken op met een romantische avondstemming à la Caspar David Friedrich. Op die manier ontstaat een boeiende mengelmoes van Hollandse en continentale elementen. Maar vooral de sterke oriëntatie op het ‘gouden uur’ kenmerkt zijn werk. Het liefst laat hij de zon ondergaan achter de bomen, zodat er een fijnmazig, haast abstract patroon van takkenweefsel ontstaat.